Patron
Ksiądz Grzegorz Gerwazy Gorczycki (ur.1665/1667 w Rozbarku zm. 30 kwietnia 1734 w Krakowie).
Edukacja Gorczyckiego rozpoczęła się w szkole parafialnej i była kontynuowana na wyższych uczelniach w Pradze i Wiedniu. Około 1690 roku Grzegorz Gorczyca przybywa do Krakowa, gdzie przyjmuje kolejno niższe święcenia, subdiakonat, diakonat, a w marcu 1692 roku święcenia kapłańskie. W czasie pobytu w Krakowie Grzegorz Gerwazy podejmuje decyzję o zmianie nazwiska z Gorczyca na Gorczycki.
Co dla nas istotne: ksiądz Gorczycki przenosi się na Pomorze gdzie przez dwa lata piastuje stanowisko wykładowcy w Akademii Chełmińskiej założonej przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy w Chełmnie. W tym czasie Patron Studium Muzyki Kościelnej Diecezji Toruńskiej pełnił rolę kapelmistrza Kościoła Archiprezbiterialnego- dzisiejsza Fara Chełmińska.
Jesienią 1694 ksiądz Grzegorz Gerwazy powraca do Krakowa gdzie zostaje powołany na stanowisko wikariusza, spowiednika i kapelmistrza Katedry Wawelskiej. W tym czasie spod jego ręki wychodzą jego własne dzieła. W dowód uznania za rzetelną pracę na rzecz kościoła katedralnego Gorczycki zostaje obdarowany kolejnymi godnościami i stanowiskami kościelnymi: kanonika Kolegiaty Skalbmierskiej, proboszcza, penitencjarza i prepozyta kościoła Bożego Miłosierdzia na krakowskim Smoleńsku oraz egzaminatora Seminarium Duchownego. Ze względu na wielkie oddanie w swoich licznych posługach, które pełnił do końca życia, nadano mu przydomki: Polski Haendel oraz Gemma Sacerdotum- Klejnot Kapłaństwa.
Gorliwe sprawowanie funkcji kapłańskich i kapelmistrzowskich znalazło odzwierciedlenie w twórczości Księdza Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, który komponował muzykę głownie religijną i sakralną zgodną ze sprawowaną liturgią. Sygnatura: G. G. G. w incypicie głosu basowego lub nazwisko Gorczycki były stosowane przez kompozytora do oznaczenia dzieł jego autorstwa. Do najsłynniejszych utworów Gorczyckiego należą: Completorium I i II (zaginione), Conductus, Alleluia. Ave Maria gratia plena, Iudica me Deus, Laetatus Sum, Missa Paschalis, Omni die, Stabat Mater... eia Mater.
